"Kurulan hayal, duyulan öfke, hazneye verilmiş mermi ve yarım kalmış bir türküdür Enver Paşa…"
Onun adı, yalnızca bir komutanın, bir devlet adamının adı değildir; o, kutlu bir hayalin ete kemiğe bürünmüş hâlidir. Bir milletin yeniden diriliş hayalinin, ufka sürülen atların nal sesinde yankılanan Kızılelma çağrısının adıdır.
Enver Paşa, ömrünü Türk milletine ve Kızılelma ülküsüne adamış; mazlumun ahını, esir Türk’ün duasını yüreğinde taşıyan bir serdengeçtidir. Onun gözleri, hudut çizgilerinden öteye, yalnızca haritalara değil, milletin geleceğine bakan gözlerdi. Onun atının yönü, hep güneşin doğduğu yere, Turan ufkuna dönüktü.
Bir ömür boyu peşinde koştuğu hayal, bir milletin asırlık hasretiydi. Duyduğu öfke, esaret zincirlerinin gıcırtısına; yüreğindeki ateş, Kafkas dağlarının karına meydan okuyan imanına aitti. Her adımı, tarih defterine işlenmiş bir cümle, her seferi bir dua, her yenilgisi bile bir destandı.
Ve o, yorgun bir akşam vakti, uzak diyarlarda, şehadet şerbetini içerken bile yarım kalmış türküsünü mırıldanıyordu: Kızılelma’ya yürüyüş… Onun ölümü, aslında bir bitiş değil; milletin damarlarında hâlâ dolaşan bir diriliş çağrısıdır.
Enver Paşa, bir isim değil; bir istikamet, bir davadır. Bu dava, göklerin mavi perdesine işlenmiş, yüzyılların ötesine taşmış bir ülküdür. Onun atının izi, hâlâ Orta Asya bozkırlarında rüzgârla yarışır; onun hayali, hâlâ gençlerin gözlerinde bir kıvılcım gibi yanar.
O kıvılcım, her nesilde yeniden tutuşur; tıpkı onun ruhunun, göçtüğü günden bu yana milletin vicdanında sönmeyen bir ateş gibi yaşaması gibi… Enver Paşa, yarım kalmış türküsünü bizlere bırakmıştır.
Ve biz biliyoruz ki; bir gün, o türkü tamamlanacaktır.
Gürkan DANIK
